Na początku umowy możemy przeczytać, że jej przygotowanie jest wprost związane z transformacją energetyczną, realizowaną przez Unię Europejską. Podstawowym warunkiem realizacji porozumienia ma być zgoda KE na finansowanie bieżącej produkcji „celem zapewnienia stabilności funkcjonowania górnictwa węgla kamiennego w Polsce”.

Umowa zawiera nieco rytualne już stwierdzenia dotyczące potrzeby zapewnienia odpowiedniego wsparcia finansowego w procesie transformacji oraz rozłożenia jej na dłuższy czas. Bez tego zagrożone ma być bezpieczeństwo energetyczne kraju, zaś Śląsk może stanąć w obliczu „strukturalnej degradacji”.

System wsparcia dla sektora polegać ma na:

• „pokrywaniu kosztów nadzwyczajnych dla kopalń objętych procesem likwidacji przed datą zawarcia umowy społecznej, dotyczącej transformacji sektora górnictwa węgla kamiennego oraz wybranych procesów transformacji województwa śląskiego”;
• dopłatach do redukcji zdolności produkcyjnych, które mają funkcjonować aż do zakończenia wydobycia;
• utrzymaniu wsparcia finansowego dla kopalń, które nie będą już wydobywać węgla, ale rozpoczną proces likwidacji;

Związkowcy domagają się również, aby do umowy została wpisane konkretne kwoty, które w poszczególnych latach trafią do sektora. Czas do roku 2049 chcą podzielić na siedem okresów: 2021-2023; 2024-2027; 2028-2030; 2031-2034, 2035-2040; 2041-2045; 2046-2049.

Umowa zakłada również zrealizowanie szeregu inwestycji związanych z uczynieniem węgla czystszym paliwem. Oficjalnym celem jest oczywiście „utrzymanie stabilności systemu energetycznego” i „zminimalizowanie negatywnych skutków społeczno-gospodarczych transformacji”. Wśród wspomnianych projektów są:

• budowa instalacji o skali przemysłowej służącej zgazowaniu węgla - zarówno do postaci SNG, jak i metanolu;
• budowa instalacji w technologii IGCC;
• dokończenie inwestycji w Elektrowni Łaziska, związanej z wykorzystaniem technologii CCU;
• budowa przemysłowej instalacji do produkcji niskoemisyjnego paliwa węglowego, które mogłoby być wykorzystywane do ogrzewania gospodarstw domowych po roku 2045.

Wszystkie wymienione inwestycje, zgodnie z umową, miałyby rozpocząć się jeszcze w roku 2021. Ich finansowaniu służyć mają dochody budżetu państwa z: aukcji praw do emisji, Funduszu Odbudowy UE, Towarzystwa Finansowego Silesia oraz partnerstwa publiczno prywatne. Związkowcy zabezpieczyli się również na wypadek dość typowego przeciągania inwestycji - mają one zostać oddane do użytku najpóźniej w roku 2025.
źródło: https://www.energetyka24.com/wiadomosci/znamy-szczegoly-umowy-spolecznej-przygotowanej-przez-gornikow